سرکلاس مخابرات یک بنشینی و از اول تا اخر بیسکویت و بخوری و وبلاگ بخوانی و هرازگاهی یک جمله از استاد بشنوی و غرق شوی در خیالات که تا ناکجا اباد میرود و هی از خودت بپرسی چقدر دور است فاز این درس ها با احوالات ما از عالمی دگرند و از عالمی دگرم . کلاس تمام شد و یش به سوی کنترل خطی :))