بالاخره این 3روز تمرین سخت هم تموم شد. بالاخره اولین مسابقه هم با باخت تموم شد . 

پیش به سوی افق جدیدتر و تمرینات بدنسازی قوی تر! 

پی نوشت: یه سری روابط و مناسبات کاری و رقابتی را نمیفهمم!هیچوقت نفهمیدم! من همیشه همون بچه ای که تو زمین با یه لبخند کج ِ بی موقع ،فقط برای خودش بازی میکنه باقی میمونم. همیشه اونی که رو روال پیش نمیره و توپ های سخت را میزنه و سر توپ های اسون فقط خنده اش میگیره ، باقی میمونم. 

من این جدیت و رقابت طلبی بقیه را نمیفهمم!