تو جاده ای که واسه اولین بار داری میری، هیچ وقت نمی دونی پشت پیچای تندش، پشت تونلای تاریکش چی انتظارت رو می کشه.
همیشه باید جلو بری. تو جاده ی یک طرفه حتی اگه بخوای هم اجازه برگشت نداری. اما هنوز هم میشه برا اونایی که دارن میان از تصویر پشت کوه و تونل و پیچ تند قصه گفت. بعد هم با تردید و ترس نگاهشون کرد و نگرانشون بود.


دیالوگی از پل چوبی / به کارگردانی مهدی کرم پور


زردلیمه

عکس از یکی از همسفری ها

پ.ن: مقصدمان ابشار زردلیمه بود. ابشاری جادویی و شگفت انگیز که عظمتش تحقیر کننده بود! در گوگل جستجویش کنید و اگر وسوسه شدید پا در مسیر کشفش بگذارید. دلیل انتخاب این عکس اما لذت غرق شدن در ذکر " سبحان الله" در بالای این دره بود!

عنوان نوشت: بیتی از اوحدی است در باب سفر  کاملش را اگر بخواهید اینجاست