بدی اینکه وبلاگ یکی را برای  مدت زیادی خاموش بخونی، اینه که اگر یه موقع بخوای براش کامنت بذاری، در ابتدا لحن  کامنتی که مینویسی خیلی دوستانه است چون مدت‌ها خاطرات و دستنوشته‌های اون را خوندی ولی اون از تو هیچی نمیدونه، حتی نمیدونه که وجود داری! و بعد مجبور میشی کامنت را کامل پاک کنی و از اول با یه لحن کمتر صمیمانه بنویسی و در نهایت بیخیال کامنت میشی و به عجیب بودن همه این روابط اجتماعی فکر می‌کنی.