حالا حوالی ساعت 9 شب، همه دلتنگی ام را برمیدارم میبرم در تاریکی سیگاری روشن میکنم، به عبور ماشین های اتوبان صیاد شیرازی نگاه میکنم بعد برمیگردم و به معجزه نیکوتین لبخند میزنم. حالا نه که خیلی معجزه خاصی باشد بیشتر همان در سرما لرزیدن و از درون گرم شدن است که میچسبد.